طراحی مدرن و طراحی معاصر چه تفاوت‌هایی دارند؟

این نوع طراحی و دکور متعلق به جنبش مدرنیسم است که از اواخر قرن ۱۹ شروع شد. این سبک که در مدارس طراحی آلمان متولد شد و به سادگی و کارکرد المان‌های طراحی تاکید می‌کرد. سبک مدرن تا اواسط قرن ۲۰ ادامه پیدا کرد که پس از آن شاهد ظهور گرایش مدرن اواسط قرن بیستم و همچنین پست مدرنیسم هستیم.

سبک طراحی مدرن در اواسط قرن بیست همچنان تا حد زیادی شبیه به گرایش مدرن اواخر قرن ۱۹ است اما گرایش طراحی پست مدرن کاملا متفاوت از مدرن است. المان‌ها در طراحی پست مدرن برجسته هستند. این سبک تمامی قوانین سنتی طراحی را شکسته و به دید کنایه به دیدگاه مدرن و سنتی نگاه می‌کند. گرایش پست مدرن بیشتر به فرم اهمیت می‌دهد نه کارکرد، و این دقیقا نقطه مقابل نگرش مدرن به طراحی است که به کاربردی بودن تاکید داشت.

آنچه که به عنوان طراحی معاصر شناخته می‌شود، در دهه هفتاد میلادی محبوبیت یافت. یعنی درست همزمان با محبوبیت یافتن سبک پست مدرنیسم. این سبک در واقع در ابتدا ترکیبی از سبک‌های قبلی طراحی بود و کم کم به عنوان یک طرح مستقل ظهور کرد. نگرش طراحی معاصر المان‌هایی را از مدرنیسم و پست مدرنیسم وام گرفته و همچنین از سنت‌های طراحی قدیمی مانند Art deco که متعلق به دهه بیست میلادی است، و سنت‌های ساختار شکنانه و آینده‌گرا نیز ایده‌هایی را اخذ کرده است.

هنوز هم سبک طراحی معاصر در حال تغییر است و المان‌ها و ترفندهای طراحی هر دهه به عنوان طراحی معاصر آن دوره شناخته می‌شود. این سبک را مانند سبک مدرن نمی‌توان مرتبط به دوره زمانی خاصی دانست. در عوض سبک معاصر، نشانگر المان‌ها و تغییراتی است که در طراحی روز اتفاق می‌افتد.

مشخصات مشابهی در این دو سبک پیدا می‌شود و احتمالا زمانی که بخواهیم این دو را از هم مجزا کنیم دچار سردرگمی خواهیم شد. هر دو سبک گرایش خاصی به سادگی و عدم استفاده از جزئیات زیاد داشته، همچنین خصیصه‌ای‌‌ هنری دارد. این موارد باعث ایجاد آرامش و راحتی خواهند شد که طرفداران زیادی هم دارد.

این دو سبک از المان‌های زینت بخش و یا خیلی بزرگ و برجسته در طراحی استفاده نمی‌کنند. البته همانطور که گفتیم گرایش معاصر در حال تغییر است و ممکن است از این موارد نیز گذر کند. مبلمان‌ها، میزها و… در هر دو سبک دارای پایه‌هایی هستند که قابل مشاهده است. هر دو علاقه‌مند هستند که از سطوح درخشنده مانند سطوح فلزی و یا شیشه‌ای استفاده کنند. استفاده از چوب نیز به اشکال مختلف در هر دو سبک به میزان فراوان دیده می‌شود.

از آنجا که سبک مدرن بین سال‌های ۱۹۰۰ تا ۱۹۵۰ رایج بود، برای کسانی مناسب است که به المان‌ها و زیبایی‌های این دوره علاقه‌مند هستند. المان‌هایی که بسیار کاربردی هستند، از رنگ‌های طبیعی بهره می‌برند و به فضا گرما می‌بخشند. همچنین این نوع سبک مناسب کسانی است که قصد استفاده از یک نوع طرح را داشته و قصد تغییر آن را ندارند.

از طرف دیگر سبک طراحی معاصر مناسب افرادی است که می‌خواهند از طرح‌ها و المان‌های جدید در طراحی استفاده کنند و بودجه کافی برای اعمال تغییرات و مُد روز را در زمان‌های مختلف دارند. این افراد معمولا به استفاده از تضاد رنگ بالا و خطوط منحنی به جای خطوط صاف علاقه‌مند هستند. برای این افراد شکل و فرم طراحی بسیار مهم‌تر از کاربردی بودن آن است.

• پایبند به اصول خاصی است.
• المان‌های طراحی در این سبک کاربردی هستند.
• رنگ‌های استفاده شده در این سبک طبیعی و خنثی هستند.
• از خطوط زخیم در این سبک استفاده می‌شود.
• این سبک متعلق به نیمه اول قرن بیستم است.

• این سبک تنوع بیشتری دارد.
• المان‌های دکور در این طرح بیشتر زینت‌دهنده هستند.
• با استفاده زیاد از رنگ‌های سیاه و سفید، این سبک گرایش خاصی به ایجاد تضاد بین‌ رنگ‌ها دارد.
• از خطوط منحنی بیشتر استفاده می‌شود.
• همیشه بر اکنون و اینجا تمرکز دارد و متعلق به دوره زمانی خاصی نیست.